Μέθοδοι παραγωγής

Η παραγωγή του καφέ χωρίς καφεϊνη ξεκινάει το 1905 όταν ο Ludwig Roselius ανέπτυξε μια μέθοδο που ξεχώριζε την καφεϊνη απο τον καρπό του καφέ. Ο καφές χωρίς καφεϊνη είναι εξίσου αρωματικός σαν τον espresso ενώ είναι υγιέστερος. Η καφεϊνη που περιέχει ο καφές είναι μια ουσία που σε υπερβολικές ποσότητες μπορεί να κριθεί ακατάλληλη για άτομα με ευαίσθητο οργανισμό. Δεδομένου ότι η καφεϊνη είναι διαλυτή μπορεί να εξαχθεί από τον ακατέργαστο καφέ με τις ακόλουθες τέσσερις μεθόδους : 


Νερό: Χρησιμοποιούντα στήλες αφαίρεσης στις οποίες οι κόκκοι υφίστανται επεξεργασία με ένα κορεσμένο υγρό απόσταγμα διαλυτών συστατικών διαφορετικών από την καφεϊνη, 
Αιθυλική Ακετόνη : Η καφεϊνη αφαιρείται πλένοντας τον ωμό καφέ με Αιθυλική Ακετόνη, διάλυμα που βρίσκεται και στη φύση . 
Χλωρίωση μεθυλενίου : Η καφεϊνη αφαιρείται πλένοντας τον καφέ με διχλωρομεθυλική αλκοόλη, χημικό διάλυμα το οποίο εξατμίζεται σε θερμοκρασία άνω των 40 °C. 
Διοξείδιο του άνθρακα : Πλύσιμο με διοξείδιο του άνθρακα (CO2) στο κρίσιμο επίπεδο (ρευστοποίηση αερίων)/P 250 bar, που δρα ως διαλύτης της καφεϊνης. 

Η ισχύουσα νομοθεσία ορίζει τον καφές ως decaffeinated όταν το ποσοστό καφεϊνης είναι λιγότερο από 0,1 %. Ποσότητες υπολειμμάτων της επεξεργασίας έχουν καθιερωθεί νομικά. Η αποσπώμενη από τον καφέ καφεϊνη χρησιμοποιείται στην χημική και φαρμακευτική βιομηχανία καθώς επίσης και στη βιομηχανία τροφίμων.